“กรรณิการ์ ด้วงแพง”นักข่าวสาวภาคสนามที่ก่อนหน้านี้เคยมีงานประจำหลังพิษเศรษฐกิจยุคกระแสโซเชี่ยล ที่กำลังมาแรงจนส่งผลกระทบกับสำนักข่าวทั้งระบบ ทำให้ส่งผลกระทบกับผู้สื่อข่าวหลายราย ถึงขั้นต้องออกมาจากงานมาเป็นฟรีแลนด์ซึ่งมีรายได้ไม่แน่นอนจึงได้หาอาชีพเสริมด้วยการขายแชมพูออร์แกนิคส์ เป็นอาชีพเสริมและทำการตลาดที่แตกต่างจากอื่นๆ
เป็นประจำทุกวันหลังทำข่าวเสร็จนางสาว กรรณิกา ด้วงแพง ผู้สื่อข่าวพิเศษช่องหนึ่ง จะนำแชมพูออร์แกนิคจากน้ำซาวข้าวไปเร่ขายให้กับลูกค้าโดยเฉพาะชาวสวนชาวไร่ในแต่ละอำเภอโดยวันนี้เธอได้ไปขายแชมพูที่บ้านหนองแสะ ตำบลแม่แฝก อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ โดยขับรถไปตามถนนบนท้องทุ่งเมื่อเห็นชาวสวนชาวไร่เธอก็จะแวะคุยและจอดขายของ ซึ่งหลายคนที่นี้ต้องคุ้นเคยกับเธอเพราะเธอจะนำแชมพูมาส่งให้ชาวนาที่นี้หลายรอบแล้ว อย่างเช่นลุงจำรัส ลุมมา ชาวนาบ้านหนองแสะหนึ่งในลูกค้าของเธอหลังได้ซื้อแชมพูน้ำซาวข้าวออร์แกนิค zanrich มาใช้ทำให้ผมไม่ร่วงจึงได้แนะนำให้เกษตรกรคนอื่นได้ใช้ของดี
โดย ลุงจำรัสบอกว่า เกษตรที่นี้ส่วนใหญ่นั้นไม่ค่อยมีเวลาเข้าไปในเมืองจึงไม่สามารถรู้ได้ว่ามีผลิตภัณฑ์ ชนิดไหนที่ใช้ดีดังนั้นเมื่อมีคนนำมาขายถึงที่ก็เป็นสิ่งที่ดีนอกจากนี้ยังเป็นผลิตภัณฑ์ที่ปลอดสารพิษและทำจากข้าวจากชาวนาเองด้วยจึงถือเป็นสิ่งที่ดีมากเมื่อเขาใช้แล้วผมไม่ร่วงจึงต้องการให้ชาวนาคนอื่นๆใช้ของดีด้วยเพราะนอกจากจะได้ใช้ของดีแล้วยังเป็นการอุดหนุนชาวนาไทยด้วยเพราะถ้าหากว่าข้าวนำมาทำแชมพูมีคนใช้กันเยอะก็จะทำให้ข้าวมีราคาแพงมากขึ้น
นางสาวกรรรณิกา เล่าว่า ก่อนหน้านี้เธอเป็นผู้สื่อข่าวประจำศูนย์ข่าว ของรายการหนึ่งแต่หลังจากมีการปรับเปลี่ยนยุคแข่งขันกันทางทีวีดิจิทัลประกอบกับ กระแสข่าวโลกในโซเชียล ที่กำลังมาแรง ทำให้บริษัทมีโครงการร่วมใจจากซึ่งเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น ครั้งแรกทราบข่าวเธอทำใจไม่ได้เครียดมากนอนร้องไห้ทุกคืนต้องไปโรงพยาบาลเพื่อพบแพทย์ซึ่งแพทย์ต้องให้ยานอนหลับและยาคลายเครียดมากินจนมาระยะหลังเริ่มปรับตัวเริ่มก้าวเข้ามาเป็นผู้สื่อข่าวพิเศษรับทำข่าวให้กับหลายช่องแต่ด้วยที่ตัวเองมาทำทีหลังเพื่อนประกอบกับรายได้ที่ไม่แน่นอนทำให้เธอเริ่มคิดที่จะหาอะไรทำเพื่อรองรับอนาคต ก่อนหน้านี้เธอได้สั่งแชมพูแซนริชแชมพูจากน้ำซาว มาจากรุ่นน้องที่เคยเป็นผู้สื่อข่าวมาด้วยกันในรายข่าวบริษัทหนึ่งทางช่องหลายสีซึ่งเมื่อใช้แชมพูออร์แกนิคจากน้ำซาวข้าวนี้แล้วช่วยลดผมของเธอที่ร่วงจากอาการเครียดและทำให้ปลูกผมใหม่ขึ้นมาเยอะใช้และได้ผลดีจึงได้สั่งมาทดลองขาย 10 ขวดปรากฏว่าคนที่นำไปใช้แล้วใช้ดี เธอจึงได้สั่งมาขายเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่จริงจังเพราะหลักๆก็ยังไปโฟกัสกับงานที่ตัวเองรักออกตระเวนไปทำข่าวทุกที่ จนกระทั่งสิ้นเดือนเห็นรายจ่ายที่มีภาระมากมาย ทั้งผ่อนบ้านและรถ วินาทีนั้นเธอมีความคิดว่าอยู่ไม่ได้แล้วหมดหวังและท้อ แต่เมื่อขับรถไปติดไฟแดงเห็นชาวเขาขี่รถพ่วงใช้ผ้าข้าม้าผูกลูกไว้ที่หน้าอกฝนก็ตก จึงได้กลับมาทบทวนว่า คนอื่นเขายังลำบากกว่าเราทำไมเราไม่หาอะไรทำที่มันจริงจังและไม่กระทบกับงานที่เรารักให้ทำควบคู่กันไปได้เพราะขณะนี้อาชีพนักข่าวนั้นหลายคนต่างได้รับผลกระทบจากสื่อโซเชี่ยล สื่อสิ่งพิมพ์ท้องถิ่นทยอยปิดตัวดังนั้นเราต้องปรับตัวหาอาชีพรองรับ
จึงเริ่มมาขายแชมพูอย่างจริงจังจนกลายเป็นตัวแทนจำหน่ายและสร้างจุดขายให้แตกต่างจากคนอื่นด้วยการเปิดท้ายกระโปรงรถให้เป็นมินิมาร์ทเคลื่อนที่ มีของพร้อมขายตลอดเวลารวมทั้งเข้าถึงผู้ใช้โดยเฉพาะชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนาและชาวสวนซึ่งพวกเขาไม่มีโอกาสได้ออกไปเดินห้างเหมือนคนอื่นๆ นอกจากนี้เธอก็ยังมีการโพสต์ขายสินค้าในเฟซบุ๊กจนกลายเป็นที่รู้จัก และเริ่มมีตัวแทนมารับไปจำหน่ายตามจุดต่างหลังการขายแชมพูของเธอเริ่มไปได้ดีก็มีรุ่นน้องวงการสื่อหลายคนเริ่มมาขอคำปรึกษาและสนใจจะมาเป็นตัวแทนจำหน่าย หลังสื่อสิ่งพิมพ์ของตัวเองปิดตัวทำให้หลายคนที่ไม่ทันตั้งตัวไม่มีอาชีพเสริมรองรับ
กรรณิกา ยังได้บอกอีกว่า ทุกวันนี้ไม่มีงานที่มั่นคงเราไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้แต่เราสามารถเตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นเธอเชื่อว่าถ้าหากเราขยันและสามารถทำทุกอาชีพได้ด้วยไม่เคอะเขินกล้าพูด กล้าคิดและกล้าตัดสินรวมถึงความขยันและอดทนเราก็จะมีกินมีใช้ได้อย่างไม่ลำบาก
